پنهـان کن در آغوشت مرا 

مرا در نهـانی ترین  گوشه آغوشت پنهـان کن

آن سوی تاریکی 

بر پهنـه زندگی

آنجا که هوا از رویای بهـار شفاف تر است و

باران سرود آفتـاب را تکرار می  کند

راز چشم هایت ستاره بختم بود  که د رخشید

و مهتاب را در نگاهم زمزمه کرد

لبهایت خنده را که  سـال ها در گلو گم شده بود  را

در چهـار سوی زمان دوباره فریاد کشید

و آمدنت کویر دستانم را شکوفه باران کرد

پنهـان کن مرا

در آغوشی که نامش دوست داشتن است ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: